بیابان، طراحی تجسم یافته سراب اختلالی ذهنی ست که بینایی را هدف قرار می دهد. تشنه در بیابان به دنبال آب است که ذهن آن را برایش می سازد و نشانش می دهد اما چون فریب باید حد و مرزی داشته باشد، هرگز آن را پیش پای تشنه نمی سازد؛ آن را در افقی دور، جایی که چشم تا آنجا کار میکند، طراحی می کند که عطش، خستگی و سودای آب، او را کمی به جلو ببرد و به حرکت وا دارد.